Bijna gezien: waarom transparante slipjes en gekozen schaamte de ultieme verleiding zijn

Er is iets veel gevaarlijker dan naaktheid: bijna Naakt – en dat wetende. Een doorschijnende onderjurk die net iets te strak zit. Een bandje dat van een schouder glijdt. De contouren van een lichaam onder een jurk die een seconde te lang zwaait. Het gaat er niet om dat je bekeken wordt. Het gaat erom te weten dat iemand je misschien aankijkt – en die mogelijkheid als een uitdaging in de lucht te laten hangen.

Het is niet voor de geliefde die thuis wacht. Het is voor degene met wie je nooit zult spreken. De vreemdeling op straat, de man twee tafels verderop. De blik die flikkert en te langzaam wegdraait.

We hebben altijd al geweten hoe we met laagjes moesten spelen. In het 18e-eeuwse Frankrijk droegen courtisanes doorschijnende zijde onder hun korsetten – een berekende tegenstelling. In het naoorlogse Parijs wikkelde Dior vrouwen in lagen stof die benadrukten wat ze verborgen. In Japan, de nuregarasu esthetiek - "natte kraai" - veranderde implicatie in verleiding: nattigheid verbeeld onder lagen, niet zichtbaar.

Tegenwoordig dragen we diezelfde energie onder onze jassen. Doorzichtige slipjes onder een geknoopt jasje. Lingerie onder een jurkje uit de supermarkt. Het gaat erom de wereld rond te lopen met een geheim op je huid gedrukt – een privévoorstelling zonder publiek, behalve je eigen pols.

Een recent onderzoek in Archieven van seksueel gedrag bevestigt wat we al weten: bijna de helft van de vrouwen zegt dat ze opgewonden raken van het idee om gedeeltelijk in het openbaar gezien te worden. Het gaat niet om pronken. Het gaat om invloed. Spanning. Het besef van aandacht.

Schaamte komt eraan – niet de zware, verstikkende soort. Goed Soort. Erotische schaamte. Het soort dat prikt en tintelt en je eraan herinnert dat je leeft. Georges Bataille noemde het een heilige grens. Julia Kristeva schreef over het genot dat net voorbij het fatsoen opbloeit. We noemen het een kenmerk, geen gebrek.

Bij La Cortigiana leven we in die hitte. Onze slips zijn met de hand genaaid, doorschijnend, subtiel aan de zijkanten gestrikt – bijna niet te zien. Ze voelen als een fluistering. Een ademtocht. Of een uitdaging. Je draagt ze overal onder, en toch voelen ze als een geheim dat je per ongeluk zou kunnen delen.

Elk paar is afgewerkt met een persoonlijk borduurwerk: een naam, een symbool, een vies woord, een heilig woord. Wat je maar wilt. Het is geen branding – het is storytelling. Een tatoeage van draad. Een fluistering die leeft tussen haar huid en jouw verbeelding.

Want verleiding begint niet met de huid. Het begint met het bijna. Met het misschien. Met het spel tussen verhulling en onthulling.

Daar leven we. Dat is wat we maken.

En ja – het meest sexy aan onze lingerie is misschien wel dat het bijna niet bestaat. Maar de fantasie die het achterlaat? Onmiskenbaar.